NO SES PRUS FÈMINA
Prangi fingìa, arrì tzonca,
Arrìsu e prantu imbrùttant is tèlas.
Cun i cùssus pìlus a colòri de umbra
Faidì pinzèllus e sighi a pintài
Sa cara tua prena 'e falsidàdi,
Prangi fingìa, arrì tzonca:
Nc'est un’'entrùxu in monti Santa Vittòria.
Bola accànt'est issu e tralìgna s'arràtza,
Spolladì su sinu chentza 'e amòri sanu,
Donàddu a issu e bendidì su coru;
A pùstis torra a mei diventàda istòri,
Fuliànci is pinzèllus, destrùi is tèlas,
Ma arrespètta is colòris, funti cosa mia.
As traìxiu "s'artìsta'' donendudì a is 'entrùxus,
As traìxiu tui e totu ca no ses fèmina bona.
PlU’ DONNA NON SEI
Piangi ipocrita, ridi civetta,
Il riso e il pianto sporcan le tele.
Con quella tua chioma adombrata
Costruisci pennelli e dipingi ancora
Il tuo viso che rispecchia la falsità,
Piangi ipocrita, ridi civetta:
C'e un avvoltoio sul monte Santa Vittoria.
Vola da lui e imbastardisci la stirpe,
Discingi il tuo seno avaro d'amore puro,
Offrilo al mostro e commercia il tuo cuore;
Poi torna da me divenuta avvoltoio,
Getta i pennelli, distruggi le tele,
Ma rispetta i colori che sono i miei.
Hai tradito “l’artista'' mischiandoti ai rapaci,
Hai tradito te stessa che più "donna" non sei.